Equisetum arvense
Heermoes wordt ook wel paardenstaart, heringsmoes of akkerpaardenstaart of akkerpest genoemd. En omdat de plant vroeger gebruikt werd voor het schoonmaken van potten en pannen, zegt men ook wel eens tinkruid. Hij behoort tot een plantenfamilie die al in de prehistorie voorkwam. Soortgenoten groeiden uit tot tientallen meters hoge ‘bomen’ die grotendeels de huidige steenkoollagen vormden. Tijdens het tijdperk van de dinosauriërs kwam deze plantengroep het meest voor. De plant is een overlever en was de eerste die na de vulkaanuitbarsting van de Mount St Helens weer vaste voet op de hellingen kreeg. Ook op industriële terreinen met zware vervuiling of uitgeputte en zwaar samengepakte grond is de plant vaak de eerste die komt of de laatste die verdwijnt.
Eigenlijk bestaan er twee soorten heermoes: equisetum arvense groeit op akkers en is geneeskrachtig. De grotere equisetum palustre groeit in het moeras en op drassige weiden en is giftig. Het is dus heel belangrijke om de soorten goed uit elkaar te houden!
Al in het vroege voorjaar schiet de plant uit de breed en diep (4 tot 6 meter) in de grond gegroeide wortels. Eerst verschijnen de vruchtbare, sporendragende, bruine vruchtenstengels. Later de groene, tot ongeveer 40 cm hoge, waaierachtige kwispels, die op kleine dennenboompjes lijken. Heermoes plant zich ongeslachtelijk voort door sporen en draagt geen bloemen. Dit merkwaardige kruid vormt duidelijk overeenkomsten met het menselijk skelet, dat structuur geeft aan ons lichaam. Het is het evenbeeld van de wervelkolom met haar kleine, soepel met elkaar verbonden botstukken en van de gewrichten.
Op een bepaalde leeftijd zou ieder mens dagelijks een kop paardenstaartthee moeten drinken. Alle reuma, jicht en zenuwpijnen zouden verdwijnen en iedereen zou een gezonde levensavond hebben. (Johann Künzle, kruidenkundige)
De plant bevat meer mineralen dan de meeste planten en is bijzonder rijk aan silicium (kiezelzuur) dat ons lichaam nodig heeft voor de vorming van gezonde botten, kraakbeen, nagels en haren. Medicinaal wordt het ingezet bij problemen van het bewegingsapparaat, o.a. osteoporose, botbreuken, reumatische aandoeningen, blessures en (pees)ontstekingen. Ook voor de huid en de genezing van wonden is kiezelzuur belangrijk. Heermoes werkt ook in op de nieren, die in nauwe verbinding staan met het bottenstelsel.
Als thee is het een ideaal doorspoelmiddel bij bacteriële en door ontstekingen veroorzaakte ziekten van de nieren en urinewegen, alsook bij niergruis. De werking kan nog vergroot worden als men twee keer per week een heermoeszitbad neemt. Ook voor het verhelpen van waterophopingen, bijvoorbeeld na trauma’s, is heermoes geschikt op voorwaarde dat dit oedeem geen gevolg is van een verminderde hart- of nierfunctie.
Een aftreksel van heermoes kan je gebruiken als vloeibare en natuurlijke meststof of om planten te besproeien die aangetast zijn met luizen.
Hopelijk ben je ondertussen overtuigd van de onschatbare waarde van deze woekerende plant en probeer je hem niet meer te bannen uit de tuin. Ik ben benieuwd naar wat heermoes voor jou al voor positiefs heeft opgebracht. Graag jullie reacties…
